Vorig jaar ben ik begonnen met het schrijven van een boek. Ik weet niet meer precies hoe ik erbij kwam, maar ik werd helemaal blij bij het idee een eigen boek te schrijven en mijn ervaringen te delen. En dus begon ik uit het niets met schrijven. In de loop der tijd is er steeds een hoofdstuk bijgekomen. De titel is geworden 'Van Tijger naar Kitten - Koester je Vrouwelijkheid' en het is deels biografisch. Het is bedoeld voor 35+ vrouwen die vaak als een tijger door het leven gaan en zich minder bewust zijn van de kitten en de vrouwelijkheid in hen. En hoe zij deze meer kunnen tonen. Ik geef informatie, tips en oefeningen. Het onderliggende thema is 'van hoofd naar hart'. De kitten huist in het hart, de tijger in het hoofd. En hoe krijg je meer balans tussen die twee.
In de loop van dit jaar kreeg het boek steeds meer vorm en inmiddels is het bijna klaar. Maar ja, wat is bijna klaar? Op welk punt beslis ik: this is it. Soms bespeur ik een uitstelmoment bij mezelf. Hier is bewustwording en zelfkennis van belang. Wat heb ik nodig om de volgende stap te zetten? Hou ik mezelf tegen? Waarom?
Ik heb intussen een verdiepingsslag gemaakt naar aanleiding van feedback die ik ontvangen heb. En ik kan natuurlijk blijven redigeren en bijschaven. En ga ik het laten lezen door een professional? Ik heb diverse vrienden het laten lezen en daar kwam ook nog de nodige feedback uit, maar zijn zij objectief genoeg? Best lastige vragen en beslissingen.
De volgende stap is het insturen naar een of meerdere uitgeverijen of ervoor kiezen het zelf uit te geven. Bij een uitgever gaan professionals er iets van vinden, met kans op afwijzing. Bij zelf uitgeven is dat er niet. Ik vind dat spannend, merk ik en het brengt ook wel onzekerheid met zich mee. Dit is onbekend terrein voor mij. Om wat meer bekend te raken in de schrijverswereld heb ik informatie opgezocht op het internet en mij ingeschreven bij Schrijverspunt en BoekenBusiness. Deze sites geven inzicht en tips over hoe ik mijn boek daadwerkelijk tot stand kan (laten) brengen. Nuttig en leerzaam.
Ik ga mezelf steeds meer zien als schrijfster. Het boek is er. En daar ben ik best trots op. Ik doe alles in mijn eigen tempo en voel wanneer ik klaar ben voor de volgende stap. Ik had niet gedacht dat dit een heel proces zou zijn, maar dat is het wel degelijk. Wel een heel leuk proces, met een concreet einddoel :-)
Tijd voor actie! Op naar de volgende fase.
Warme groet,
Karin Witte
woensdag 23 oktober 2013
maandag 14 oktober 2013
Dankbaar
Ik zat laatst in de wachtkamer bij de tandarts en de typische lucht die er altijd hangt, drong mijn neus binnen. Ik probeer deze lucht al jaren een naam te geven en het is mij nog nooit gelukt. Suggesties zijn welkom! Ik keek uit op bomen, de zon scheen en opeens klom er een gevoel van dankbaarheid diep van binnen bij mij op. Ik voelde kriebels in mijn buik. Het overviel mij; bij de tandarts nota bene. Niet mijn favoriete plek om te zijn. Ik realiseerde mij dat ik dankbaar ben voor mijn leven en hoe ik het stuk werk daarin het afgelopen jaar heb kunnen ervaren. Zonder de ratrace van 5 dagen werken, zonder elke dag om 06.00 uur opstaan, zonder baas en met vrijheid, dingen doen waar ik blij van word en ruimte voelen om te ontdekken en uitproberen.
En tegelijkertijd realiseerde ik mij dat ik hard aan het werk geweest ben om mijn praktijk en de richting vorm en bekendheid te geven. Misschien wel te hard. Vanuit een soort angst om te falen, ben ik begin dit jaar als een gek gaan rennen om mijn praktijk op te bouwen.
En nu kom ik tot de ontdekking dat ik ben vergeten om een duidelijke afslag te nemen, te kiezen, te focussen. Met als gevolg dat mijn vicieuze cirkel alsmaar groter is geworden. Ter plekke neem ik het besluit te kiezen voor een richting.
En nu kom ik tot de ontdekking dat ik ben vergeten om een duidelijke afslag te nemen, te kiezen, te focussen. Met als gevolg dat mijn vicieuze cirkel alsmaar groter is geworden. Ter plekke neem ik het besluit te kiezen voor een richting.
Nog dankbaarder, vanwege dit inzicht, zit ik stil te genieten. Dat doe ik soms te weinig. Ik zeg het vaak tegen anderen: wees dankbaar voor wat je hebt en geniet ervan. En nu besef ik dat ik dat zelf ook meer mag doen. We zijn geneigd te kijken naar dat wat niet goed gaat, verbetert moet worden en wat we allemaal nog of anders willen. Ik heb er al eens over geschreven en nu komt het weer langs.
Wat is er mis met datgene wat er NU is? Helemaal niets zou je misschien zeggen. Nee, dat klopt. En toch willen we vaak anders dan het nu is. Ik doe mijn best in het nu te leven. Open te staan voor wie of wat er op mijn pad komt, zonder weerstand. Flexibel te zijn. En niet te blijven vasthouden aan wat geweest is of te hopen op iets dat zou kunnen komen. Het blijft een uitdaging... En dat geldt dus ook op werkgebied voor mijn praktijk.
Hoe sta jij in het nu, in het moment? Ervaar je het, beleef je het, ben je er met je aandacht helemaal bij? Of ben je (in gedachten) vaak bezig met straks, gister en morgen? En waar ben je dankbaar voor in je leven?
Neem even een moment om dit te beseffen en te voelen. Ben je dankbaar voor bepaalde mensen in je leven, stuur ze dan even een berichtje. Gewoon, omdat je blij bent dat ze er zijn :-)
Wat is er mis met datgene wat er NU is? Helemaal niets zou je misschien zeggen. Nee, dat klopt. En toch willen we vaak anders dan het nu is. Ik doe mijn best in het nu te leven. Open te staan voor wie of wat er op mijn pad komt, zonder weerstand. Flexibel te zijn. En niet te blijven vasthouden aan wat geweest is of te hopen op iets dat zou kunnen komen. Het blijft een uitdaging... En dat geldt dus ook op werkgebied voor mijn praktijk.
Hoe sta jij in het nu, in het moment? Ervaar je het, beleef je het, ben je er met je aandacht helemaal bij? Of ben je (in gedachten) vaak bezig met straks, gister en morgen? En waar ben je dankbaar voor in je leven?
Neem even een moment om dit te beseffen en te voelen. Ben je dankbaar voor bepaalde mensen in je leven, stuur ze dan even een berichtje. Gewoon, omdat je blij bent dat ze er zijn :-)
Net voordat ik bij de tandarts naar binnen stap, voel ik weer die kriebels in mijn buik. Van geluk en dankbaarheid of toch van de zenuwen???
Warme groet,
Karin Witte
Warme groet,
Karin Witte
dinsdag 24 september 2013
Bijzondere Verhalen beurs
Enige tijd geleden kwam deze beurs spontaan onder mijn aandacht. Tijdens deze beurs kon je in contact komen met journalisten, uitgevers en sprekersbureaus om bijvoorbeeld je boek te promoten of gewoon je verhaal te vertellen. Aan hen of zij er iets mee kunnen en willen. De opzet is eenvoudig; middels speeddates van 5 minuten met deze mensen kreeg je de kans jezelf voor te stellen. Ik werd blij van binnen en schreef mij in. Ik vond het spannend en uitdagend.
Want sinds vorig jaar ben ik begonnen met het schrijven van een boek. Een biografisch getint boek over mijn ontdekkingsreis van hoofd naar hart. Ik heb er toen een hele tijd achter elkaar aan geschreven; mijn vingers vlogen over de toetsen. Daarna werd het stil en kwam er geen letter op papier. Ik richtte mij toen op andere zaken. Zo is het een tijdje op en af gegaan en hoe dichterbij de beurs kwam, hoe meer ik voelde dat ik verder moest gaan met schrijven. En dat deed ik. Met feedback van een vriend en 'brainstormsessies' met een vriendin kon ik mijn verhaal verder aanscherpen. Het is fijn als vrienden in je geloven, met je meeleven en je steunen.
Tijdens de beurs kon ik de achterflap van mijn boek aan coaches laten lezen. Spannend vond ik dat, wat vonden zij ervan? Zelf had ik er een goed gevoel over. Ik had een you tube filmpje bekeken waarin tips werden gegeven over wat er in ieder geval op moest komen. Daar voldeed ik volgens mij aan. Tijdens de gesprekken met de coaches ontdekte ik dat mijn achterflap scherper mocht, persoonlijker en dat ook de aanleiding duidelijker omschreven mocht worden. En de vraag waarom ik onderscheidend ben, kwam ook een paar keer naar voren. Naar mijn idee is dat dat het een persoonlijk verhaal is, gecombineerd met tips en adviezen. Geen theorie of methode. Zo uit de praktijk en makkelijk toepasbaar. Ook het scherp stellen van mijn doelgroep is een aandachtspunt. Wie wil ik bereiken?
Met één dame had ik een bijzondere klik en met haar heb ik veel langer dan 5 minuten gesproken. Het werd meer een soort brainstormen. Zij liet mij inzien dat ik een verdiepingsslag kan maken met mijn verhaal. Zij legde mijn onderliggende kracht moeiteloos bloot en gaf mij de sleutel om die vervolgens zelf om te draaien. En dat ging ik al doen gedurende de dag. De achterflap was inmiddels niet meer voldoende representatief, dus deed ik mijn verhaal gebaseerd op de verdieping. Ik heb veel mensen gesproken, ook deelnemers met hun verhaal. Ik heb met recht bijzondere verhalen gehoord. Nu is het afwachten of er een vervolg komt. Los van het vervolg, heb ik deze dag als zeer leerzaam en inspirerend ervaren.
Nu is het tijd om met de verdieping aan de slag te gaan. Herschrijven dus. Ik heb nu nog niet helemaal helder voor ogen hoe precies, maar dat komt vast tijdens het schrijven. Ik ga de tips verwerken. Schrijven is een proces. Je gaat niet even zitten en hup daar komt een boek tevoorschijn. Het is schrijven, feedback vragen, herschrijven, juiste woordkeuze, wat zet ik er wel in en wat niet, waar liggen grenzen, etc. Ik vind het leuk om te doen en wil mijn boodschap graag op deze manier overbrengen, een inspirator zijn voor anderen. Misschien ook voor jou, in de toekomst, als mijn boek klaar en gedrukt is...
Warme groet,
Karin Witte
Want sinds vorig jaar ben ik begonnen met het schrijven van een boek. Een biografisch getint boek over mijn ontdekkingsreis van hoofd naar hart. Ik heb er toen een hele tijd achter elkaar aan geschreven; mijn vingers vlogen over de toetsen. Daarna werd het stil en kwam er geen letter op papier. Ik richtte mij toen op andere zaken. Zo is het een tijdje op en af gegaan en hoe dichterbij de beurs kwam, hoe meer ik voelde dat ik verder moest gaan met schrijven. En dat deed ik. Met feedback van een vriend en 'brainstormsessies' met een vriendin kon ik mijn verhaal verder aanscherpen. Het is fijn als vrienden in je geloven, met je meeleven en je steunen.
Tijdens de beurs kon ik de achterflap van mijn boek aan coaches laten lezen. Spannend vond ik dat, wat vonden zij ervan? Zelf had ik er een goed gevoel over. Ik had een you tube filmpje bekeken waarin tips werden gegeven over wat er in ieder geval op moest komen. Daar voldeed ik volgens mij aan. Tijdens de gesprekken met de coaches ontdekte ik dat mijn achterflap scherper mocht, persoonlijker en dat ook de aanleiding duidelijker omschreven mocht worden. En de vraag waarom ik onderscheidend ben, kwam ook een paar keer naar voren. Naar mijn idee is dat dat het een persoonlijk verhaal is, gecombineerd met tips en adviezen. Geen theorie of methode. Zo uit de praktijk en makkelijk toepasbaar. Ook het scherp stellen van mijn doelgroep is een aandachtspunt. Wie wil ik bereiken?
Met één dame had ik een bijzondere klik en met haar heb ik veel langer dan 5 minuten gesproken. Het werd meer een soort brainstormen. Zij liet mij inzien dat ik een verdiepingsslag kan maken met mijn verhaal. Zij legde mijn onderliggende kracht moeiteloos bloot en gaf mij de sleutel om die vervolgens zelf om te draaien. En dat ging ik al doen gedurende de dag. De achterflap was inmiddels niet meer voldoende representatief, dus deed ik mijn verhaal gebaseerd op de verdieping. Ik heb veel mensen gesproken, ook deelnemers met hun verhaal. Ik heb met recht bijzondere verhalen gehoord. Nu is het afwachten of er een vervolg komt. Los van het vervolg, heb ik deze dag als zeer leerzaam en inspirerend ervaren.
Nu is het tijd om met de verdieping aan de slag te gaan. Herschrijven dus. Ik heb nu nog niet helemaal helder voor ogen hoe precies, maar dat komt vast tijdens het schrijven. Ik ga de tips verwerken. Schrijven is een proces. Je gaat niet even zitten en hup daar komt een boek tevoorschijn. Het is schrijven, feedback vragen, herschrijven, juiste woordkeuze, wat zet ik er wel in en wat niet, waar liggen grenzen, etc. Ik vind het leuk om te doen en wil mijn boodschap graag op deze manier overbrengen, een inspirator zijn voor anderen. Misschien ook voor jou, in de toekomst, als mijn boek klaar en gedrukt is...
Warme groet,
Karin Witte
maandag 2 september 2013
Aannames en invullen
Veel misverstanden tussen mensen ontstaan door dingen aan te nemen vanuit je eigen referentiekader en die te projecteren op anderen. Je vult het in voor de ander, zonder te checken of het waar is. Op basis daarvan zie je de ander en vertoon je bepaald gedrag. De ander reageert daar dan weer op vanuit zijn of haar referentiekader. Terwijl je niet zeker weet of het waar is.
Aannames zijn altijd gekleurd en de vraag is waarom je ze doet. Wat maakt dat jij gaat invullen voor een ander? Daarmee geef je de ander geen ruimte voor zijn of haar eigen verhaal. Dat kan irritatie opwekken. Of discussie. Hoe zou het zijn om een open vraag te stellen? Of jouw aanname te checken bij de ander? Zou dat niet eerlijker zijn ten opzichte van de ander?
Byron Katie is een dame die The Work heeft bedacht. Hiermee check je of de gedachten en aannames die je doet waar zijn en waar jouw eigen verantwoordelijkheid ligt. Gedachtes als "Hij zal mij wel niet leuk vinden" of "Zij denkt vast dat ik..." kun je gemakkelijk onderzoeken. Het is een effectieve methode die snel inzicht geeft. Ik gebruik deze zelf regelmatig. En altijd kom ik uit op dat ik zelf degene ben die ruis in de communicatie veroorzaakt door een bepaalde gedachte of aanname.
Vragen als: Jij vindt toch ook dat....? is een suggestieve vraag en daarmee leg je het antwoord bij de ander in de mond. Negen van de tien keer zal iemand bijna automatisch met 'ja' reageren. "Ik dacht dat jij dat ook wel zou vinden", is er nog zo één. Wat zeg je daarmee eigenlijk? Een assertief persoon zal reageren in de trant van: 'nee, dat vind ik niet'. Een minder assertief persoon zal waarschijnlijk zijn mond houden of ja zeggen terwijl hij of zij nee bedoeld. Hoe zuiver is dan je contact?
Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik aannames doe of iets invul en daarom iets wel of niet doe. Terwijl ik niet weet of het zo is. Ik stem mijn gedrag daar dan op af. Hoe bewuster je word, hoe minder aannames je doet en hoe meer je open vragen gaat stellen of gaat checken bij de ander. Zo hou je de communicatie zuiver en bij jezelf.
Bij aannames komt ook vaak een oordeel om de hoek. Jouw oordeel. In hoeverre laat jij dit meespelen in contact met de ander?
Warme groet,
Karin Witte
Aannames zijn altijd gekleurd en de vraag is waarom je ze doet. Wat maakt dat jij gaat invullen voor een ander? Daarmee geef je de ander geen ruimte voor zijn of haar eigen verhaal. Dat kan irritatie opwekken. Of discussie. Hoe zou het zijn om een open vraag te stellen? Of jouw aanname te checken bij de ander? Zou dat niet eerlijker zijn ten opzichte van de ander?
Byron Katie is een dame die The Work heeft bedacht. Hiermee check je of de gedachten en aannames die je doet waar zijn en waar jouw eigen verantwoordelijkheid ligt. Gedachtes als "Hij zal mij wel niet leuk vinden" of "Zij denkt vast dat ik..." kun je gemakkelijk onderzoeken. Het is een effectieve methode die snel inzicht geeft. Ik gebruik deze zelf regelmatig. En altijd kom ik uit op dat ik zelf degene ben die ruis in de communicatie veroorzaakt door een bepaalde gedachte of aanname.
Vragen als: Jij vindt toch ook dat....? is een suggestieve vraag en daarmee leg je het antwoord bij de ander in de mond. Negen van de tien keer zal iemand bijna automatisch met 'ja' reageren. "Ik dacht dat jij dat ook wel zou vinden", is er nog zo één. Wat zeg je daarmee eigenlijk? Een assertief persoon zal reageren in de trant van: 'nee, dat vind ik niet'. Een minder assertief persoon zal waarschijnlijk zijn mond houden of ja zeggen terwijl hij of zij nee bedoeld. Hoe zuiver is dan je contact?
Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik aannames doe of iets invul en daarom iets wel of niet doe. Terwijl ik niet weet of het zo is. Ik stem mijn gedrag daar dan op af. Hoe bewuster je word, hoe minder aannames je doet en hoe meer je open vragen gaat stellen of gaat checken bij de ander. Zo hou je de communicatie zuiver en bij jezelf.
Bij aannames komt ook vaak een oordeel om de hoek. Jouw oordeel. In hoeverre laat jij dit meespelen in contact met de ander?
Warme groet,
Karin Witte
dinsdag 20 augustus 2013
Klagen; doe jij dat?
We doen het allemaal wel eens: klagen. Over het weer, het verkeer, de buren, de winkelbediende, de echtgenoot, de file en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ben jij je bewust van hoe vaak je klaagt en waarover?
De vragen die mij bezig houden zijn: WAAROM doen we het? En WAT levert het op? Kies uit de volgende antwoorden:
- ik word er supervrolijk van
- ik voel mij een gelukkig mens als ik klaag
- dan hoef ik mij niet met mezelf bezig te houden
- ik voel mij afhankelijk van anderen / omstandigheden
- ik kan lekker makkelijk naar anderen wijzen
- ik ben graag slachtoffer
- ik wentel mij graag in zelfmedelijden
- ik weet niet waar ik anders over moet praten
- ik ben mij bewust wanneer ik klaag en doe het zo min mogelijk
Er staat vast iets herkenbaars bij ;-) Voor mij geldt in ieder geval de laatste. Ik realiseer mij dat klagen mij helemaal NIETS oplevert. Het kost alleen maar energie, negatieve energie wel te verstaan. En ik kies ervoor mijn energie positief te houden. Laatst zei iemand tegen mij: "klagen hoort nou eenmaal bij de mens". Alsof het een karaktereigenschap is en een excuus om het te doen. Alsof je geen keuze hebt en er aan overgeleverd bent. Klagen is een vorm van eenzijdige communicatie en je manier van communiceren kun je veranderen, mits je dat wilt. Je bewust worden van je klaaggedrag is stap 1. Stap 2 is te onderzoeken hoe je je voelt als je klaagt en wat voor effect het op je heeft. Stap 3 is de keuze om je klaaggedrag te stoppen op het moment dat je je ervan bewust bent dat je het doet. Hoe meer je oefent, hoe sneller je vorderingen maakt.
Door te klagen leg je tevens de verantwoordelijkheid en de 'schuld' buiten jezelf, bij iets of iemand anders. En zeg nou zelf: je hebt toch liever zelf de controle?
Er gebeuren nu eenmaal dingen in je leven waar je niet blij van wordt. En door erover te klagen, los je niets op. In mijn beleving neem je geen eigen verantwoordelijkheid door te klagen en naar de ander of de situatie te wijzen. Kun je er zelf iets aan veranderen, doe dat dan. Onderneem actie, welke dan ook. Zet verandering in gang en kijk waar dat je brengt. Heb je er geen invloed op, laat het dan los en verspil geen kostbare energie. Kijk liever naar de positieve dingen die gebeuren in je leven en wees daar dankbaar voor. Alles wat je aandacht geeft, groeit!
Dus...word het voor jou: niet klagen maar dragen (oftewel accepteren en loslaten)?
Warme groet,
Karin Witte
De vragen die mij bezig houden zijn: WAAROM doen we het? En WAT levert het op? Kies uit de volgende antwoorden:
- ik word er supervrolijk van
- ik voel mij een gelukkig mens als ik klaag
- dan hoef ik mij niet met mezelf bezig te houden
- ik voel mij afhankelijk van anderen / omstandigheden
- ik kan lekker makkelijk naar anderen wijzen
- ik ben graag slachtoffer
- ik wentel mij graag in zelfmedelijden
- ik weet niet waar ik anders over moet praten
- ik ben mij bewust wanneer ik klaag en doe het zo min mogelijk
Er staat vast iets herkenbaars bij ;-) Voor mij geldt in ieder geval de laatste. Ik realiseer mij dat klagen mij helemaal NIETS oplevert. Het kost alleen maar energie, negatieve energie wel te verstaan. En ik kies ervoor mijn energie positief te houden. Laatst zei iemand tegen mij: "klagen hoort nou eenmaal bij de mens". Alsof het een karaktereigenschap is en een excuus om het te doen. Alsof je geen keuze hebt en er aan overgeleverd bent. Klagen is een vorm van eenzijdige communicatie en je manier van communiceren kun je veranderen, mits je dat wilt. Je bewust worden van je klaaggedrag is stap 1. Stap 2 is te onderzoeken hoe je je voelt als je klaagt en wat voor effect het op je heeft. Stap 3 is de keuze om je klaaggedrag te stoppen op het moment dat je je ervan bewust bent dat je het doet. Hoe meer je oefent, hoe sneller je vorderingen maakt.
Door te klagen leg je tevens de verantwoordelijkheid en de 'schuld' buiten jezelf, bij iets of iemand anders. En zeg nou zelf: je hebt toch liever zelf de controle?
Er gebeuren nu eenmaal dingen in je leven waar je niet blij van wordt. En door erover te klagen, los je niets op. In mijn beleving neem je geen eigen verantwoordelijkheid door te klagen en naar de ander of de situatie te wijzen. Kun je er zelf iets aan veranderen, doe dat dan. Onderneem actie, welke dan ook. Zet verandering in gang en kijk waar dat je brengt. Heb je er geen invloed op, laat het dan los en verspil geen kostbare energie. Kijk liever naar de positieve dingen die gebeuren in je leven en wees daar dankbaar voor. Alles wat je aandacht geeft, groeit!
Dus...word het voor jou: niet klagen maar dragen (oftewel accepteren en loslaten)?
Warme groet,
Karin Witte
maandag 29 juli 2013
Een gesprek
Wat is een gesprek en wanneer is er contact of verbinding? Het valt mij op dat in gesprekken vaak geen echt contact of verbinding is tussen mensen. De een vertelt zijn of haar verhaal en de ander reageert met zijn of haar eigen verhaal. Beiden praten langs elkaar heen en er is 2x éénrichtingsverkeer. Geen reactie op wat de een zegt, maar reageren door een eigen ervaring te vertellen. Waar is dan de verbinding, het contact, de interesse in de ander?
Als coach heb ik geleerd met aandacht en actief te luisteren. Nou ben ik van nature een actieve luisteraar en geïnteresseerd en nieuwsgierig naar wat de ander doet en waarom. Andersom gebeurt het minder vaak en ik vraag mij af hoe dat komt. Is het desinteresse, weet de ander niet hoe hij of zij vragen kan stellen of is er iets heel anders aan de hand? Bijvoorbeeld dat de ander met zichzelf bezig is of op zichzelf gericht? Of zegt het iets over mij? Dat ik te weinig op mezelf gericht ben en te veel op de ander? Ik ben er voor mezelf nog niet uit...
Als er wel verbinding is in een gesprek, ontstaat een samenspel tussen mensen. Het gesprek loopt; de één vertelt, de ander luistert aandachtig en je rolt van de ene reactie in de ander en van de ene vraag in de ander. Er is contact, er is tweerichtingsverkeer. Uiteraard verschilt het per situatie/gesprek dat je voert. En ook het onderwerp speelt een rol. Of het een zakelijk- of privégesprek is. Maar voor elk gesprek geldt: er is een zender en een ontvanger en niet 2 zenders. Dit is de basisregel van communicatie.
Hoe gedraag jij je in een gesprek? Ben jij de luisteraar, toon je oprechte interesse in een ander of wil jij heel graag jouw eigen verhaal vertellen? Ga jij voorbij aan de ander? Of aan jezelf? En waarom?
Hoe gedraag jij je in een gesprek? Ben jij de luisteraar, toon je oprechte interesse in een ander of wil jij heel graag jouw eigen verhaal vertellen? Ga jij voorbij aan de ander? Of aan jezelf? En waarom?
Iedereen wil graag gehoord worden en zijn of haar verhaal doen en daar een reactie op krijgen. Bedenk hoe jij behandeld wilt worden en behandel de ander dan net zo.
Warme groet,
Karin Witte
Warme groet,
Karin Witte
dinsdag 2 juli 2013
Interview
Op het 'Durf te vragen'-festival in Maarssen afgelopen april ontmoetten mijn collega coach/vriendin en ik Kees Kortmulder. Een vrolijke en enthousiaste man die bij de organisatie van de locatie hoorde en foto's maakte van het festival. In het kader van durf te vragen vroeg mijn collega of hij professionele foto's van haar wilde maken voor op haar website. En dat wilde hij. De gratis reportage leverde mooie foto's op.
In het kader van netwerken voegden wij elkaar toe op linkedin en twitter. Kees heeft een eigen bedrijf in oa personal branding en geeft adviezen op het gebied van social media. Toen een tweet voorbij kwam over zijn blogrubriek ShowKees, waarin Kees startende ondernemers interviewt om zich te profileren, heb ik gevraagd of ik in deze rubriek mezelf mocht presenteren. Het concept spreekt mij aan: jonge ondernemers de kans bieden om zichzelf te presenteren.
Het interview heeft inmiddels plaatsgevonden. Ik mocht een middag alleen maar over mezelf praten :-) Dit werd opgenomen op video; korte stukjes zijn opgenomen in de blog. Spannend vond ik het in het begin: hoe kom ik over? Wat ga ik vertellen? Maar Kees stelde mij op mijn gemak. Door de pakkende vragen die hij stelde, werd ik mij bewuster van hoe ik mezelf en mijn praktijk wil laten zien. Het ging niet alleen over mijn praktijk Center You, maar ook over mij als persoon. En dat op een moment waarop ik mijn focus verschuif naar het bedrijfsleven. Hoe mooi is dat...
Daar wil ik een brug slaan naar spiritualiteit, op mijn eigen manier door mijn warme zakelijkheid te combineren met nuchtere spiritualiteit. Geen vage woorden, maar concrete resultaten. Want daar draait het om in het zakenleven. Mijn doel is om ook daar mensen bewuster te maken van hun lichaam en geest. Ik kon precies overbrengen wat ik wilde zeggen.
Daar wil ik een brug slaan naar spiritualiteit, op mijn eigen manier door mijn warme zakelijkheid te combineren met nuchtere spiritualiteit. Geen vage woorden, maar concrete resultaten. Want daar draait het om in het zakenleven. Mijn doel is om ook daar mensen bewuster te maken van hun lichaam en geest. Ik kon precies overbrengen wat ik wilde zeggen.
Ik legde oa uit over de bedrijfsreadings die ik geef en hoe deze methode onzichtbare processen die spelen binnen een bedrijf zichtbaar maakt, effectief en snel. Het kan ingezet worden bij specifieke vragen als waarom is er veel ziekteverzuim, waarom loopt het op een bepaalde afdeling niet, hoe kan samenwerking verbeterd worden, maar ook voor een algehele doorlichting.
Yoga op de werkvloer en zgn. oplaadmomenten organiseren zijn tevens nieuwe diensten die ik aanbied bij bedrijven. Een nieuwe richting voor mij.
Yoga op de werkvloer en zgn. oplaadmomenten organiseren zijn tevens nieuwe diensten die ik aanbied bij bedrijven. Een nieuwe richting voor mij.
Kees hoorde mijn relaas aandachtig aan en stelde nadenkvragen. Normaal gesproken ben ik degene die dat doet en ik vond het leuk om dit nu zelf te ervaren. Het resultaat mag er zijn!
Lees hier mijn interview. http://socialbusinesskees.nl/2013/06/karin-witte/#more-2154
Bedankt Kees, voor deze kans!
Warme groet,
Karin Witte
Lees hier mijn interview. http://socialbusinesskees.nl/2013/06/karin-witte/#more-2154
Bedankt Kees, voor deze kans!
Warme groet,
Karin Witte
dinsdag 18 juni 2013
Comfortzone
Iedereen bevindt zich in bepaalde situaties in comfortzones. Op het werk, thuis, met vrienden, hobby's. Veilige omgevingen die je kent en waarin je je thuis, vertrouwd en op je gemak voelt en waarbinnen je je makkelijk beweegt. Ben jij je bewust van die zones?
Als je je wilt ontwikkelen en wilt groeien als mens, is uit je comfortzone stappen een belangrijke actie. Is er iets dat je zou willen, maar niet durft? Dat is een aanwijzing om uit je comfortzone te stappen en gewoon te DOEN.
Ik ben zelf de afgelopen maanden regelmatig uit mijn comfortzone gestapt. Tijdens mijn proces om mijn praktijk op te zetten en mijzelf kenbaar te maken. Ik ontdekte o.a. social media als middel om dat te doen. In het begin was ik onzeker. Wat ga ik schrijven, hoe vaak, hoe komt het over? Gaandeweg merkte ik dat ik daar niet meer mee bezig was. Het is mij eigen geworden.
Deze blog beginnen vond ik spannend en was een stap buiten mijn comfortzone. Iemand vroeg laatst of er reacties op komen. Die komen er af en toe. Gaandeweg merk ik dat het voor mij het belangrijkst is dat ik een boodschap overbreng en mensen tot nadenken stem. En het is fijn als dat gedeeld wordt, maar dat hoeft niet. Dat heeft deze stap mij opgeleverd.
Deze blog beginnen vond ik spannend en was een stap buiten mijn comfortzone. Iemand vroeg laatst of er reacties op komen. Die komen er af en toe. Gaandeweg merk ik dat het voor mij het belangrijkst is dat ik een boodschap overbreng en mensen tot nadenken stem. En het is fijn als dat gedeeld wordt, maar dat hoeft niet. Dat heeft deze stap mij opgeleverd.
Ben jij je bewust van je comfortzone? In welke situaties voel jij je veilig? En zijn er momenten dat je uit die comfortzone stapt? Daar uitstappen betekent vaak dat je nieuwe ervaringen opdoet in het leven. Nieuwe mensen ontmoet, nieuwe activiteiten onderneemt, elkaar inspireert. Tenminste, dat is mijn ervaring.
Natuurlijk kun je ervoor kiezen om in je comfortzone of je veilige, kenbare leven te blijven. Steeds dezelfde mensen te zien, steeds dezelfde ervaringen te hebben. Daar is niets mis mee. Je kunt je ook afvragen waarom je dat wilt en of je er gelukkig van wordt...
Warme groet,
Karin Witte
Warme groet,
Karin Witte
maandag 3 juni 2013
De buitenwereld
Voor wie leef jij? Voor jezelf of de buitenwereld?
Wedden dat je bijna meteen zult zeggen: voor mezelf. Stel je voor, dat je zegt dat je voor de buitenwereld leeft. Tsss, dat is natuurlijk helemaal niet zo ;-)
Wie zijn de meest belangrijke mensen in je omgeving? Partner, ouders, vrienden?
Stel jezelf de volgende vragen en wees eerlijk in je antwoorden (niet voor mij maar voor jezelf):
Wellicht heb je een ervaring waarbij je gedrag niet gewenst was door één van je dierbaren. Ben je je daarna anders gaan gedragen, terwijl dat eigenlijk niet goed voor je voelde? Als je hier ook 'ja' op antwoordt, dan vertoon je sociaal wenselijk gedrag en pas je je aan aan de ander. Herken je dit? En wil je dit?
Ik heb op een gegeven moment besloten dat ik mij zo min mogelijk wil laten leiden door de buitenwereld. Dit resulteerde in sociaal-wenselijk gedrag AFleren. Ik ben mij bewuster geworden van wat ik nou echt wil als iemand mij bijvoorbeeld ergens mee naartoe vraagt. Heb ik daar zin in, voelt dat goed? Ik ontdekte dat ik eigenlijk altijd overal ja op zei als iemand mij uitnodigde. Door het steeds bewuster worden, luister ik beter naar wat mijn lichaam aangeeft of mijn innerlijke stem zegt. Het kan ook gebeuren dat ik een afspraak heb en het vlak van te voren niet goed voelt. Dan zeg ik de afspraak af. Dit is voor mij 'zorgen voor mezelf' en zelfliefde.
Sociaal wenselijk gedrag vertonen veel mensen en het gaat bijna automatisch. Als iets als een verplichting voelt bijvoorbeeld en je het toch doet (familiebezoek?). Als je geen 'nee' durft te zeggen uit angst voor de reactie van de ander. Als je iets doet omdat anderen dat ook doen en je mee wilt doen. Als er iets van je verwacht wordt.
Herken je jezelf hierin? Hoe voelt dat voor jou? Wil je dit veranderen? Ga er dan mee aan de slag, word bewuster van je gedrag, de signalen die je lichaam geeft en kom in actie.
Warme groet,
Karin Witte
Wedden dat je bijna meteen zult zeggen: voor mezelf. Stel je voor, dat je zegt dat je voor de buitenwereld leeft. Tsss, dat is natuurlijk helemaal niet zo ;-)
Wie zijn de meest belangrijke mensen in je omgeving? Partner, ouders, vrienden?
Stel jezelf de volgende vragen en wees eerlijk in je antwoorden (niet voor mij maar voor jezelf):
- wil ik dat zij mij leuk vinden?
- wil ik dat zij bij mij blijven?
- wil ik hun waardering?
- wil ik dat ze trots zijn op mij?
Wellicht heb je een ervaring waarbij je gedrag niet gewenst was door één van je dierbaren. Ben je je daarna anders gaan gedragen, terwijl dat eigenlijk niet goed voor je voelde? Als je hier ook 'ja' op antwoordt, dan vertoon je sociaal wenselijk gedrag en pas je je aan aan de ander. Herken je dit? En wil je dit?
Ik heb op een gegeven moment besloten dat ik mij zo min mogelijk wil laten leiden door de buitenwereld. Dit resulteerde in sociaal-wenselijk gedrag AFleren. Ik ben mij bewuster geworden van wat ik nou echt wil als iemand mij bijvoorbeeld ergens mee naartoe vraagt. Heb ik daar zin in, voelt dat goed? Ik ontdekte dat ik eigenlijk altijd overal ja op zei als iemand mij uitnodigde. Door het steeds bewuster worden, luister ik beter naar wat mijn lichaam aangeeft of mijn innerlijke stem zegt. Het kan ook gebeuren dat ik een afspraak heb en het vlak van te voren niet goed voelt. Dan zeg ik de afspraak af. Dit is voor mij 'zorgen voor mezelf' en zelfliefde.
Sociaal wenselijk gedrag vertonen veel mensen en het gaat bijna automatisch. Als iets als een verplichting voelt bijvoorbeeld en je het toch doet (familiebezoek?). Als je geen 'nee' durft te zeggen uit angst voor de reactie van de ander. Als je iets doet omdat anderen dat ook doen en je mee wilt doen. Als er iets van je verwacht wordt.
Herken je jezelf hierin? Hoe voelt dat voor jou? Wil je dit veranderen? Ga er dan mee aan de slag, word bewuster van je gedrag, de signalen die je lichaam geeft en kom in actie.
Warme groet,
Karin Witte
woensdag 22 mei 2013
Energie
Alles is energie.
En als gediplomeerd energetisch coach kan ik deze energie lezen. Ieder mens heeft namelijk een energetisch veld (aura/chakra's). Dit veld kan worden waargenomen (readen) en vertelt over het welzijn van degene die ‘gelezen’ wordt. Door de waarneming kan snel een beeld verkregen worden waar in het energieveld verstoringen zijn of waar de energie goed doorstroomt. Alleen al door het benoemen daarvan kunnen helende effecten optreden: fysiek, emotioneel en mentaal.
Wat doe je dan precies en wat kan je mij vertellen, vroeg iemand laatst aan mij. Hij keek mij wat bevreemd aan. Op zo'n moment voel ik de drang om duidelijk te maken wat voor een positieve en snelle werking een reading heeft. Het werken met energie kan voor mensen vaag zijn, omdat het niet tastbaar is en ik wil graag delen dat het concreet resultaat oplevert en inzichten geeft.
Ik legde uit dat ik energie lees aan de hand van waarnemingen: ik zie bijvoorbeeld beelden, symbolen, kleuren. Informatie komt binnen via mijn intuïtie (of zesde zintuig) en dat spreek ik uit. Dit zijn geen dingen die ik zelf verzin, maar doordat ik mij energetisch afstem op de ander, komt deze informatie 'uit de ander'. Doordat ik mogelijk lastige thema's uitspreek, gaat de energie bij de ander anders stromen en treedt healing op. Mijn gesprekspartner keek mij gelukkig iets minder glazig aan...
De meest bekende vorm van energetisch coachen is die van personen. Echter, ook voor bedrijven is dit een snelle en efficiënte manier om inzichten te verkrijgen. Een bedrijfsreading kan worden gebruikt bij een specifieke vraag of voor bijvoorbeeld doorlichting. Waar stroomt de energie goed door en waar niet. Waar kunnen veranderingen in worden aangebracht. Er kan van alles naar boven komen, van verstoorde werkrelaties die een afdeling belemmeren om op gewenst niveau te functioneren tot ziekteverzuim. Voor zowel particulieren als bedrijven geldt dat het na de reading zelfreflectie van de betrokkenen vraagt, de bereidheid om dingen onder ogen te zien en eigen verantwoordelijkheid te nemen.
Wil je als particulier, ZZP-er of bedrijf een energetische reading ervaren of wil je meer informatie, neem dan contact met mij op.
Warme groet,
Karin Witte
En als gediplomeerd energetisch coach kan ik deze energie lezen. Ieder mens heeft namelijk een energetisch veld (aura/chakra's). Dit veld kan worden waargenomen (readen) en vertelt over het welzijn van degene die ‘gelezen’ wordt. Door de waarneming kan snel een beeld verkregen worden waar in het energieveld verstoringen zijn of waar de energie goed doorstroomt. Alleen al door het benoemen daarvan kunnen helende effecten optreden: fysiek, emotioneel en mentaal.
Wat doe je dan precies en wat kan je mij vertellen, vroeg iemand laatst aan mij. Hij keek mij wat bevreemd aan. Op zo'n moment voel ik de drang om duidelijk te maken wat voor een positieve en snelle werking een reading heeft. Het werken met energie kan voor mensen vaag zijn, omdat het niet tastbaar is en ik wil graag delen dat het concreet resultaat oplevert en inzichten geeft.
Ik legde uit dat ik energie lees aan de hand van waarnemingen: ik zie bijvoorbeeld beelden, symbolen, kleuren. Informatie komt binnen via mijn intuïtie (of zesde zintuig) en dat spreek ik uit. Dit zijn geen dingen die ik zelf verzin, maar doordat ik mij energetisch afstem op de ander, komt deze informatie 'uit de ander'. Doordat ik mogelijk lastige thema's uitspreek, gaat de energie bij de ander anders stromen en treedt healing op. Mijn gesprekspartner keek mij gelukkig iets minder glazig aan...
De meest bekende vorm van energetisch coachen is die van personen. Echter, ook voor bedrijven is dit een snelle en efficiënte manier om inzichten te verkrijgen. Een bedrijfsreading kan worden gebruikt bij een specifieke vraag of voor bijvoorbeeld doorlichting. Waar stroomt de energie goed door en waar niet. Waar kunnen veranderingen in worden aangebracht. Er kan van alles naar boven komen, van verstoorde werkrelaties die een afdeling belemmeren om op gewenst niveau te functioneren tot ziekteverzuim. Voor zowel particulieren als bedrijven geldt dat het na de reading zelfreflectie van de betrokkenen vraagt, de bereidheid om dingen onder ogen te zien en eigen verantwoordelijkheid te nemen.
Wil je als particulier, ZZP-er of bedrijf een energetische reading ervaren of wil je meer informatie, neem dan contact met mij op.
Warme groet,
Karin Witte
maandag 13 mei 2013
Het willen
Ik wil deze situatie niet zoals deze nu is... Ik wil anders, ik wil dit niet. Wie zegt dat nou niet? We zeggen het zo vaak. Wat je er in feite mee zegt is: het anders willen dan dat het is of de situatie of persoon niet accepteren zoals het of hij/zij is. En daar ontstaat een spanningsveld. Er komt weerstand, je gaat vechten of juist vluchten.
Als je in het hier en nu zou leven, is het anders willen geen issue meer. Dit zie je ook terug bij mindfullness, waarbij het draait om aandacht in het moment. Acceptatie van wat er is, overgave, aandacht in het moment en controle loslaten zijn met elkaar verbonden. Er valt niets meer om controle over te houden als je een situatie accepteert zoals deze is en je eraan overgeeft. En de controle los kunnen laten, geeft rust in je hoofd. Klinkt makkelijk en dat is het niet altijd in de praktijk, weet ik uit ervaring.
Neem eens een situatie of persoon in gedachten die anders is dan dat jij zou willen. Wat doet dat met je? Welke gedachten of gevoelens komen er bij je op? Waarschijnlijk merk je enige spanning op. Of irritatie. Of boosheid. Of verdriet. De vraag is wat jij met deze emoties doet. Accepteer je dat je ze hebt, dat ze er zijn? Of wil je ze wegstoppen, overschreeuwen of negeren? Emoties heb je nu eenmaal, dus waarom zou je ze niet doorleven en ervaren en er laten zijn? Je kunt willen dat je ze niet hebt, en hoe realistisch is dat? Als je deze emoties toelaat, zul je merken dat ze verdwijnen. Hoe harder jij tegen ze vecht, hoe sterker ze worden. Hoe meer jij ze toelaat, hoe sneller ze weggaan en acceptatie volgt.
Als de situatie nu maar zo of zo zou zijn, dan is het goed voor mij. Als die persoon nu maar zo of zo zou reageren, dan is het goed voor mij. Maar is dat werkelijk zo? Zou het beter voor jou zijn? Wees je ervan bewust dat je hiermee je eigen verantwoordelijkheid uit handen geeft en je in de slachtofferrol komt. Sommige mensen vinden deze rol heerlijk, drama alom en de situatie bij de ander neerleggen is natuurlijk lekker makkelijk. En wat levert dat op?
Hoe vaak wil je dat iets of iemand anders is dan jij wilt? Je zult je verbazen! En hoe vaak levert dit spanning of stress op? Ook hierover zul je je verbazen! Als je je er bewust van zou zijn/worden.
Wat als je jezelf, anderen en het leven accepteert zoals het komt? Mee laten voeren met de stroom? Stoppen met anders willen? Wow, wat een rust zou dat in je hoofd geven... Ik ervaar dit zelf nu regelmatig, omdat ik mijn best doe om in het hier en nu te zijn en te blijven. Ik schrijf erover en toch wil het niet zeggen dat het mij altijd lukt om aan over te geven. Mij niet mee te laten slepen in gisteren en morgen. Mij te focussen op wat zich nu aandient, niet in de toekomst en niet in het verleden. Alleen acceptatie van het nu. Ook voor mij soms een uitdaging...
Warme groet,
Karin
Als je in het hier en nu zou leven, is het anders willen geen issue meer. Dit zie je ook terug bij mindfullness, waarbij het draait om aandacht in het moment. Acceptatie van wat er is, overgave, aandacht in het moment en controle loslaten zijn met elkaar verbonden. Er valt niets meer om controle over te houden als je een situatie accepteert zoals deze is en je eraan overgeeft. En de controle los kunnen laten, geeft rust in je hoofd. Klinkt makkelijk en dat is het niet altijd in de praktijk, weet ik uit ervaring.
Neem eens een situatie of persoon in gedachten die anders is dan dat jij zou willen. Wat doet dat met je? Welke gedachten of gevoelens komen er bij je op? Waarschijnlijk merk je enige spanning op. Of irritatie. Of boosheid. Of verdriet. De vraag is wat jij met deze emoties doet. Accepteer je dat je ze hebt, dat ze er zijn? Of wil je ze wegstoppen, overschreeuwen of negeren? Emoties heb je nu eenmaal, dus waarom zou je ze niet doorleven en ervaren en er laten zijn? Je kunt willen dat je ze niet hebt, en hoe realistisch is dat? Als je deze emoties toelaat, zul je merken dat ze verdwijnen. Hoe harder jij tegen ze vecht, hoe sterker ze worden. Hoe meer jij ze toelaat, hoe sneller ze weggaan en acceptatie volgt.
Als de situatie nu maar zo of zo zou zijn, dan is het goed voor mij. Als die persoon nu maar zo of zo zou reageren, dan is het goed voor mij. Maar is dat werkelijk zo? Zou het beter voor jou zijn? Wees je ervan bewust dat je hiermee je eigen verantwoordelijkheid uit handen geeft en je in de slachtofferrol komt. Sommige mensen vinden deze rol heerlijk, drama alom en de situatie bij de ander neerleggen is natuurlijk lekker makkelijk. En wat levert dat op?
Hoe vaak wil je dat iets of iemand anders is dan jij wilt? Je zult je verbazen! En hoe vaak levert dit spanning of stress op? Ook hierover zul je je verbazen! Als je je er bewust van zou zijn/worden.
Wat als je jezelf, anderen en het leven accepteert zoals het komt? Mee laten voeren met de stroom? Stoppen met anders willen? Wow, wat een rust zou dat in je hoofd geven... Ik ervaar dit zelf nu regelmatig, omdat ik mijn best doe om in het hier en nu te zijn en te blijven. Ik schrijf erover en toch wil het niet zeggen dat het mij altijd lukt om aan over te geven. Mij niet mee te laten slepen in gisteren en morgen. Mij te focussen op wat zich nu aandient, niet in de toekomst en niet in het verleden. Alleen acceptatie van het nu. Ook voor mij soms een uitdaging...
Warme groet,
Karin
maandag 6 mei 2013
Spiegels
Waarschijnlijk kijk je weleens in de spiegel. Wie zie je dan? Zie je jouw ware kern of zie je iemand waarvan je eigenlijk niet weet wie dat precies is van binnen? Zie je jezelf als moeder, vader, vriend, vriendin, manager, geliefde? Met andere woorden zie je de rol die je speelt daar staan in menselijke gedaante? Hoe kijk jij naar jezelf? Met liefde? Met walging? Kritisch? Met een glimlach? Zomaar wat vragen die mij te binnen schieten. Ikzelf keek lang naar mezelf door de ogen van mijn hoofd, mijn ego en mijn rol. Er mankeerde altijd wel wat. Ik had niet door dat die gedachten over mezelf invloed hadden op hoe anderen naar mij keken. Zoals ik mezelf zie, zo zien anderen mij ook en daarmee fungeren zij als spiegel. De energie die ik uitstraal, pikken anderen op. Ik was gericht op mijn uiterlijk, dus daar werd ik ook vaak op beoordeeld. Totdat ik besloot contact te maken met mijn kern, mijn hart. Naar binnen keren en ontdekken wie ik werkelijk ben. Dat proces heeft een paar jaar geduurd en gaat nog steeds door.
Naarmate dat proces vorderde, merkte ik dat er andere mensen in mijn omgeving kwamen. Mensen die verder keken dan mijn buitenkant, dat deed ik immers naar mezelf ook. En ook dat er mensen verdwenen uit mijn omgeving. Deze mensen pasten niet meer bij mij, zaten in een andere energie.
Kijk eens welke mensen er zijn in jouw omgeving. Kun je jezelf in ze herkennen? Of een stukje van jezelf? Hoe reageren ze op jou? Zijn ze positief, negatief, kritisch, oordelend? Zo kun je stap voor stap jezelf ontdekken. Zijn er stukjes die je niet leuk vindt aan anderen? Dan is de kans groot dat je dat stukje in jezelf ook niet leuk vindt. Dat geldt net zo goed andersom, voor de positieve stukjes.
Jouw omgeving is een reflectie van jou. Je trekt mensen aan met dezelfde energie, maskers, rollen. Daar kun je je prettig bij voelen of niet. Zo niet, wees dan eerlijk naar jezelf en kijk waar jij eigen verantwoordelijkheid in kunt nemen. Welke maskers je af wilt zetten om te komen tot wie je werkelijk bent. Je zult zien dat je omgeving met je mee verandert.
Warme groet,
Karin
Naarmate dat proces vorderde, merkte ik dat er andere mensen in mijn omgeving kwamen. Mensen die verder keken dan mijn buitenkant, dat deed ik immers naar mezelf ook. En ook dat er mensen verdwenen uit mijn omgeving. Deze mensen pasten niet meer bij mij, zaten in een andere energie.
Kijk eens welke mensen er zijn in jouw omgeving. Kun je jezelf in ze herkennen? Of een stukje van jezelf? Hoe reageren ze op jou? Zijn ze positief, negatief, kritisch, oordelend? Zo kun je stap voor stap jezelf ontdekken. Zijn er stukjes die je niet leuk vindt aan anderen? Dan is de kans groot dat je dat stukje in jezelf ook niet leuk vindt. Dat geldt net zo goed andersom, voor de positieve stukjes.
Jouw omgeving is een reflectie van jou. Je trekt mensen aan met dezelfde energie, maskers, rollen. Daar kun je je prettig bij voelen of niet. Zo niet, wees dan eerlijk naar jezelf en kijk waar jij eigen verantwoordelijkheid in kunt nemen. Welke maskers je af wilt zetten om te komen tot wie je werkelijk bent. Je zult zien dat je omgeving met je mee verandert.
Warme groet,
Karin
maandag 29 april 2013
Verlatingsangst of bindingsangst
Ik krijg nu zo vaak iets over verlatingsangst/bindingsangst voor mijn neus, dat ik er een artikel over schrijf.
Het begon toen iemand vertelde over zijn verlatingsangst en dat hij vermoedt dat deze veroorzaakt is door zijn vader. Als 5-jarig kind heeft hij ervaren dat zijn vader wegging en hem achter liet. Hij vertelde dat hij daar in zijn liefdesrelaties tegenaan loopt. Zijn gedrag in deze relaties is gebaseerd op deze ervaring. Dit gedrag is als volwassene niet meer nodig. Hij is hierdoor gevormd.
Zijn bindingsangst en verlatingsangst niet met elkaar verbonden? Het één het gevolg van het ander?
Angst om te binden kan door allerlei externe factoren veroorzaakt worden. In mijn beleving komt zowel de angst om te binden als de angst om verlaten te worden met name voort uit de interne (hart)verbinding met jezelf niet durven/willen aangaan. Met wie jij werkelijk bent, je ware kern. Voor veel mensen is zichzelf werkelijk laten zien een vorm van kwetsbaar opstellen. Want als je dat doet, heb je kans dat je verlaten wordt. Dan klopt het plaatje wat jij hebt neergezet in de wereld niet meer. Daarom wringen velen van ons zich in allerlei bochten om maar aan het plaatje van de buitenwereld te (blijven) voldoen en hou je jezelf weg bij je ware kern.
Hoe kun je kwetsbaar zijn als je volledig jezelf bent vanuit je ware kern? Als jij jezelf volledig accepteert en oprecht van jezelf houdt? Is de mening van de ander over jou belangrijker dan jouw eigen mening over jezelf? Wie geloof jij?
En zijn er dan niet een heleboel mensen die een vorm van bindingsangst hebben? In deze relatief oppervlakkige maatschappij, waarin het merendeel van de mensen vanuit het hoofd leeft? Voel jij een hartverbinding met iemand in je omgeving?
Bijna iedereen wordt o.a. gevormd door zijn of haar opvoeding en jeugd. Maar zijn die vormingen nu nog van toepassing? Wordt het niet tijd te leven vanuit wie jij werkelijk bent? Zonder maskers, muren, sociaal-wenselijk gedrag of harnassen?
Ik kan een stukje naast je lopen om weer verbinding te maken met je ware kern.
Warme groet,
Karin
Het begon toen iemand vertelde over zijn verlatingsangst en dat hij vermoedt dat deze veroorzaakt is door zijn vader. Als 5-jarig kind heeft hij ervaren dat zijn vader wegging en hem achter liet. Hij vertelde dat hij daar in zijn liefdesrelaties tegenaan loopt. Zijn gedrag in deze relaties is gebaseerd op deze ervaring. Dit gedrag is als volwassene niet meer nodig. Hij is hierdoor gevormd.
Zijn bindingsangst en verlatingsangst niet met elkaar verbonden? Het één het gevolg van het ander?
Angst om te binden kan door allerlei externe factoren veroorzaakt worden. In mijn beleving komt zowel de angst om te binden als de angst om verlaten te worden met name voort uit de interne (hart)verbinding met jezelf niet durven/willen aangaan. Met wie jij werkelijk bent, je ware kern. Voor veel mensen is zichzelf werkelijk laten zien een vorm van kwetsbaar opstellen. Want als je dat doet, heb je kans dat je verlaten wordt. Dan klopt het plaatje wat jij hebt neergezet in de wereld niet meer. Daarom wringen velen van ons zich in allerlei bochten om maar aan het plaatje van de buitenwereld te (blijven) voldoen en hou je jezelf weg bij je ware kern.
Hoe kun je kwetsbaar zijn als je volledig jezelf bent vanuit je ware kern? Als jij jezelf volledig accepteert en oprecht van jezelf houdt? Is de mening van de ander over jou belangrijker dan jouw eigen mening over jezelf? Wie geloof jij?
En zijn er dan niet een heleboel mensen die een vorm van bindingsangst hebben? In deze relatief oppervlakkige maatschappij, waarin het merendeel van de mensen vanuit het hoofd leeft? Voel jij een hartverbinding met iemand in je omgeving?
Bijna iedereen wordt o.a. gevormd door zijn of haar opvoeding en jeugd. Maar zijn die vormingen nu nog van toepassing? Wordt het niet tijd te leven vanuit wie jij werkelijk bent? Zonder maskers, muren, sociaal-wenselijk gedrag of harnassen?
Ik kan een stukje naast je lopen om weer verbinding te maken met je ware kern.
Warme groet,
Karin
zondag 21 april 2013
Hoe kort is jouw lontje?
Ben je je bewust van hoe kort of lang jouw lontje is? Ben je snel
geïrriteerd of meer relaxed? Hoe je je gedraagt naar de buitenwereld is
een reflectie van jouw binnenste. Hoe je met jezelf omgaat, tegen jezelf
aankijkt; met deze bril op sta jij in contact met de buitenwereld. Heb
je innerlijke rust en ben je bij je ware kern? Maak je je minder druk om dingen, accepteer je situaties zoals ze zijn, zie je de (levens)les die je kunt leren en geef je mensen de ruimte om te reageren of iets uit te leggen? Dan is jouw lontje waarschijnlijk lang.
Of zit je vast in een rol en pas je je daardoor aan? Dat geeft nl frictie en werkt door in je gedrag. Je zet jezelf anders neer dan wie je werkelijk bent. Naar je directe omgeving, maar ook bijvoorbeeld in het verkeer en op je werk. Sta jij in de 'vechtstand' en heb je het idee dat je je moet verdedigen tegen...? Ga jij bij voorbaat al in de aanval in plaats van jezelf en de ander de ruimte te geven? Dan is jouw lontje waarschijnlijk kort.
Wil je meer ontspannen met jezelf, mensen en situaties omgaan? Minder stress ervaren? De eerste stap is bewustwording. Word je bewust van hoe jij reageert in dagelijkse situaties en in de omgang met mensen. Kijk of je een rode draad in je gedrag kunt ontdekken. Als je je er meer bewust van bent, kun je er mee aan de slag. Want na bewustwording komt de actie. Terugkeren naar je ware kern gaat niet vanzelf. Elke stap is er één. Welke actie je onderneemt, is afhankelijk van je doel. Welke rol wil jij loslaten, welke maskers wil jij afzetten?
Een niet te onderschatten aspect is je excuses doorzien die je tegenhouden om te groeien. Excuses als 'is het nou zo erg, het is wel goed zo, ik heb er geen tijd voor, etc.' Merk ze op, accepteer dat ze er zijn en laat ze dan los.
Om te worden wie je werkelijk bent, kost tijd. Het is lagen afpellen, maskers afzetten en moed tonen. Moed om jezelf recht in de ogen te kijken en naar binnen te keren...
Warme groet,
Karin
Of zit je vast in een rol en pas je je daardoor aan? Dat geeft nl frictie en werkt door in je gedrag. Je zet jezelf anders neer dan wie je werkelijk bent. Naar je directe omgeving, maar ook bijvoorbeeld in het verkeer en op je werk. Sta jij in de 'vechtstand' en heb je het idee dat je je moet verdedigen tegen...? Ga jij bij voorbaat al in de aanval in plaats van jezelf en de ander de ruimte te geven? Dan is jouw lontje waarschijnlijk kort.
Wil je meer ontspannen met jezelf, mensen en situaties omgaan? Minder stress ervaren? De eerste stap is bewustwording. Word je bewust van hoe jij reageert in dagelijkse situaties en in de omgang met mensen. Kijk of je een rode draad in je gedrag kunt ontdekken. Als je je er meer bewust van bent, kun je er mee aan de slag. Want na bewustwording komt de actie. Terugkeren naar je ware kern gaat niet vanzelf. Elke stap is er één. Welke actie je onderneemt, is afhankelijk van je doel. Welke rol wil jij loslaten, welke maskers wil jij afzetten?
Een niet te onderschatten aspect is je excuses doorzien die je tegenhouden om te groeien. Excuses als 'is het nou zo erg, het is wel goed zo, ik heb er geen tijd voor, etc.' Merk ze op, accepteer dat ze er zijn en laat ze dan los.
Om te worden wie je werkelijk bent, kost tijd. Het is lagen afpellen, maskers afzetten en moed tonen. Moed om jezelf recht in de ogen te kijken en naar binnen te keren...
Warme groet,
Karin
zondag 14 april 2013
Wie ben jij?
Als ik deze vraag stel, krijg ik meestal antwoorden als: ik ben (naam), ik ben (beroep), ik ben leuk/aardig/grappig etc. Deze antwoorden komen vanuit je hoofd, je ego en gaan over je persoonlijkheid. Wat is daar mis mee zou je zeggen? Er is niets mis mee; hiermee doe je het in het dagelijks leven en in de maatschappij. Het is alleen niet wie jij werkelijk bent, van binnen, vanuit je hart. Antwoorden vanuit je hart zijn er niet, anders dan ik Ben.
Misschien vind je dit zweverig, moeilijk te begrijpen, te snappen of een plek te geven. Dat is in eerste instantie heel logisch. Je hoofd en je denken proberen dit te begrijpen, alleen valt er niets te begrijpen. Dat veroorzaakt de verwarring. Om eenvoudig te Zijn schept verwarring. In onze wereld en maatschappij willen we iemand, een persoon zijn. Met alle daarbij behorende overtuigingen, eigenschappen, macht, status, oordelen, maskers etc. Maar wie ben jij zonder dit alles, zelfs zonder lichaam? Wat blijft er dan van jou over?
Om mij heen zijn steeds meer mensen op zoek naar zichzelf of willen vanuit hun hart leven. Door alle drukte, herrie, moeten en overleven komen vragen boven als: Is dit het nou? Wie ben ik? Waarvoor ben ik hier? Je raakt jezelf kwijt door het dagelijks leven dat je opslokt. De buitenwereld die van alles van je wil. Gezin, werk, vrienden zijn allemaal even belangrijk en kosten tijd. En zo blijft er maar weinig tijd over voor jezelf. De buitenwereld bepaalt wie jij bent, wat jij (moet) doen en met wie. En als je daar in mee gaat, drijf je steeds verder weg van je ware kern.
Gelukkig is er licht aan het eind van de tunnel! Wat je ervoor nodig hebt om verandering in gang te zetten, is: wil, lef, motivatie, moed en doorzettingsvermogen. Want met deze menselijke eigenschappen is het mogelijk om te transformeren vanuit je hoofd naar je hart. En ik kan het weten, want ik heb dit proces zelf doorlopen. Wil je een start maken, dan raad ik je aan hulp te zoeken bij bijvoorbeeld een (spiritueel) coach. Deze kan je in eerste instantie bewuster maken van bijvoorbeeld denkpatronen, gedrag of maskers.
Warme groet,
Karin
woensdag 3 april 2013
Bloggen of toch niet?
Mijn eerste blogsite bleek niet zo'n succes. Nadat ik heel enthousiast mijn eerste blog geschreven had, kon ik niet meer inloggen. Na tig keren proberen met dezelfde inloggevens (ken je die spreuk van die ezel?), heb ik het opgegeven. Hm, een teken dat dit niet voor mij is weggelegd? Of een les in 'niet opgeven'? Ik ga maar uit van dat laatste. Ik heb nu wel een tweede kans om mezelf voor te stellen. Never get a second chance to make the first impression...voor mij wel ;-)
In mijn praktijk voor bewustwording begeleid ik mensen die bewuster in hun eigen leven willen staan. Mensen die zichzelf willen ont-wikkelen. Mensen die uit hun hoofd en in hun hart willen en niet goed weten hoe ze dat kunnen doen. Heb ik dan de wijsheid in pacht? Nee, niet voor hen, wel voor mezelf. Iedereen heeft nl. zijn eigen wijsheid. Iedereen weet diep van binnen wie hij of zij werkelijk is, vanuit het hart. Zonder maskers, opvoeding, sociaal wenselijk gedrag, egotripperij etc.
En ik begeleid mensen om die eigen wijsheid te ont-dekken, aan te spreken en er uiteindelijk naar te leven. Omdat ik zelf dit transformatieproces heb doorlopen, kan ik mijn ervaringen en wijsheid delen en op die manier ondersteunend zijn. Ik werk op basis van oordeelloosheid, gelijkwaardigheid en vertrouwen. Mijn hooggevoeligheid, helderwetend-, helderhorend- en helderziendheid helpen mij om de ander dichter bij hun ware kern te laten komen. En te laten ervaren dat die kern er helemaal mag zijn.
De vraag die ik stel is 'Wie ben jij'? Afhankelijk van het antwoord weet ik of iemand in zijn of haar hoofd of hart zit... Nieuwsgierig naar het antwoord? Deze zal ik geven in mijn volgende blog.
Warme groet,
Karin
Mijn eerste blogsite bleek niet zo'n succes. Nadat ik heel enthousiast mijn eerste blog geschreven had, kon ik niet meer inloggen. Na tig keren proberen met dezelfde inloggevens (ken je die spreuk van die ezel?), heb ik het opgegeven. Hm, een teken dat dit niet voor mij is weggelegd? Of een les in 'niet opgeven'? Ik ga maar uit van dat laatste. Ik heb nu wel een tweede kans om mezelf voor te stellen. Never get a second chance to make the first impression...voor mij wel ;-)
In mijn praktijk voor bewustwording begeleid ik mensen die bewuster in hun eigen leven willen staan. Mensen die zichzelf willen ont-wikkelen. Mensen die uit hun hoofd en in hun hart willen en niet goed weten hoe ze dat kunnen doen. Heb ik dan de wijsheid in pacht? Nee, niet voor hen, wel voor mezelf. Iedereen heeft nl. zijn eigen wijsheid. Iedereen weet diep van binnen wie hij of zij werkelijk is, vanuit het hart. Zonder maskers, opvoeding, sociaal wenselijk gedrag, egotripperij etc.
En ik begeleid mensen om die eigen wijsheid te ont-dekken, aan te spreken en er uiteindelijk naar te leven. Omdat ik zelf dit transformatieproces heb doorlopen, kan ik mijn ervaringen en wijsheid delen en op die manier ondersteunend zijn. Ik werk op basis van oordeelloosheid, gelijkwaardigheid en vertrouwen. Mijn hooggevoeligheid, helderwetend-, helderhorend- en helderziendheid helpen mij om de ander dichter bij hun ware kern te laten komen. En te laten ervaren dat die kern er helemaal mag zijn.
De vraag die ik stel is 'Wie ben jij'? Afhankelijk van het antwoord weet ik of iemand in zijn of haar hoofd of hart zit... Nieuwsgierig naar het antwoord? Deze zal ik geven in mijn volgende blog.
Warme groet,
Karin
Abonneren op:
Posts (Atom)