Loslaten

Loslaten is een veel gehoord iets om mij heen. "Dat mag je loslaten, het dient je niet meer". Of dat nou gedrag, een gewoonte of een persoon is, maakt niet zoveel uit. De vraag waar velen mee worstelen is: hoe doe ik dat?

Loslaten in de concrete zin van het werkwoord is als je iets in je hand vasthoudt en het dan los laat. Dat is makkelijk om te doen. De abstracte versie, want daar gaat het natuurlijk om, is moeilijker. Dat is juist niet iets doen. Je kunt wel zeggen: ik laat die persoon of situatie los, maar de kans dat er dan iets gebeurt, is vrij klein. Dus...hoe dan?

Voorafgaand aan loslaten komt accepteren. Bijvoorbeeld accepteren van een situatie waarin je zit. Op het moment dat je dat kunt, zonder oordeel kijken naar die situatie, kun je ook loslaten. Oordelen maakt dat er weerstand is en dat verhindert loslaten. Je vindt er iets van. Haal je je oordeel eraf, dan is het zoals het is. En volgt acceptatie. 

En vanuit acceptatie kun je loslaten. Niet dat dat zo 123 hoeft te lukken, want oordeelloos kijken vergt oefening. Stel je eens een situatie, persoon of iets voor dat je wilt loslaten. Wat is jouw oordeel daarover? Wees eerlijk naar jezelf. En stel je nu eens voor dat je er neutraal naar kijkt. Hoe voelt het als je geen oordeel of gedachten zou hebben? Of als je er positief over denkt? Doe echt je best hiervoor.

Waarschijnlijk verandert er iets in jou mbt die situatie of persoon. Je ervaart een bepaalde afname van druk. De emotionele lading gaat eraf. Klopt dat? Zo ja, dan komt er een meer ontspannen gevoel en kun je makkelijker accepteren dat iets of iemand is zoals het is. Daarna volgt loslaten. Het oordeel is weg en dus is er geen issue meer. 

Terwijl ik dit zo schrijf, komen er bij mij ook dingen naar boven die ik nog mag loslaten. Dus...stoppen met schrijven en zelf toepassen.

Succes en warme groet

Karin Witte

Hoe hoog ligt jouw lat?

Al vaak in mijn leven heb ik gehoord dat ik mijn lat hoog leg. Voornamelijk voor mezelf, maar soms ook in contact met anderen of in de liefde. Oftewel, ik ben perfectionistisch als het mezelf aangaat. Dit uit zich in beter, als...dan, overnieuw, nog meer mijn best doen etc. Wellicht is dit herkenbaar voor je.

De laatste tijd ben ik bewust bezig in het nu te leven. En jawel hoor, daar kwam mijn lat weer om de hoek kijken. Tijd voor onderzoek. Ik ben al een aardig eind op weg met mezelf accepteren zonder maskers, oude overtuigingen, rollen en sociaal wenselijk gedrag. Toch blijkt deze overtuiging van 'altijd maar bezig moeten zijn' hardnekkig. Ik kwam erachter dat ik meestal bezig ben met de volgende stap die ik kan zetten in plaats van bewust te zijn waar ik op dit moment ben of sta. Ik vertel mensen vaak dat ze mogen genieten van het moment zelf als ze bijvoorbeeld iets bereikt hebben. Dat ze het mogen vieren voor zichzelf. En ik moet toegeven: ik doe dat zelf ook te weinig. 

Zo ook bij het starten van mijn praktijk. Het altijd bezig zijn hiermee, heeft het afgelopen jaar geleid naar diverse activiteiten uitproberen, organiseren, contacten leggen, naamsbekendheid opbouwen, etc. En ik merk dat ik zo hard geprobeerd heb, dat ik mezelf als mens daarbij regelmatig vergeten ben op te laden door ontspanning en rust. Dat ik beperkingen heb in energie. Mijn energiepeil is heel langzaam gezakt, steeds een beetje verder. Totdat...ik nu moe ben. Nog steeds vol met plannen en er de energie niet voor hebben. Tijd voor actie! En wel om een time-out te plannen en bij te tanken. Dat ga ik doen, een week lang niets anders dan met mezelf en de natuur. Ik ga mij onderdompelen in frisse lucht en rust. De lat gaat op de grond... Het wordt een uitdaging voor mij: zo min mogelijk prikkels van telefoon, mail, facebook of what's app.

Herken je jezelf in altijd maar bezig zijn met de volgende stap? Niet in het moment zijn? De lat hoog leggen? Wat 'moet' jij van jezelf? Doe net als ik en plan een time-out binnen jouw mogelijkheden, tijd voor bezinning, tijd voor jezelf en verder helemaal niets.

Warme groet,
Karin Witte