Loslaten in de concrete zin van het werkwoord is als je iets in je hand vasthoudt en het dan los laat. Dat is makkelijk om te doen. De abstracte versie, want daar gaat het natuurlijk om, is moeilijker. Dat is juist niet iets doen. Je kunt wel zeggen: ik laat die persoon of situatie los, maar de kans dat er dan iets gebeurt, is vrij klein. Dus...hoe dan?
Voorafgaand aan loslaten komt accepteren. Bijvoorbeeld accepteren van een situatie waarin je zit. Op het moment dat je dat kunt, zonder oordeel kijken naar die situatie, kun je ook loslaten. Oordelen maakt dat er weerstand is en dat verhindert loslaten. Je vindt er iets van. Haal je je oordeel eraf, dan is het zoals het is. En volgt acceptatie.
En vanuit acceptatie kun je loslaten. Niet dat dat zo 123 hoeft te lukken, want oordeelloos kijken vergt oefening. Stel je eens een situatie, persoon of iets voor dat je wilt loslaten. Wat is jouw oordeel daarover? Wees eerlijk naar jezelf. En stel je nu eens voor dat je er neutraal naar kijkt. Hoe voelt het als je geen oordeel of gedachten zou hebben? Of als je er positief over denkt? Doe echt je best hiervoor.
Waarschijnlijk verandert er iets in jou mbt die situatie of persoon. Je ervaart een bepaalde afname van druk. De emotionele lading gaat eraf. Klopt dat? Zo ja, dan komt er een meer ontspannen gevoel en kun je makkelijker accepteren dat iets of iemand is zoals het is. Daarna volgt loslaten. Het oordeel is weg en dus is er geen issue meer.
Terwijl ik dit zo schrijf, komen er bij mij ook dingen naar boven die ik nog mag loslaten. Dus...stoppen met schrijven en zelf toepassen.
Succes en warme groet
Karin Witte
