Verlatingsangst of bindingsangst

Ik krijg nu zo vaak iets over verlatingsangst/bindingsangst voor mijn neus, dat ik er een artikel over schrijf.

Het begon toen iemand vertelde over zijn verlatingsangst en dat hij vermoedt dat deze veroorzaakt is door zijn vader. Als 5-jarig kind heeft hij ervaren dat zijn vader wegging en hem achter liet. Hij vertelde dat hij daar in zijn liefdesrelaties tegenaan loopt. Zijn gedrag in deze relaties is gebaseerd op deze ervaring. Dit gedrag is als volwassene niet meer nodig. Hij is hierdoor gevormd.

Zijn bindingsangst en verlatingsangst niet met elkaar verbonden? Het één het gevolg van het ander? 

Angst om te binden kan door allerlei externe factoren veroorzaakt worden. In mijn beleving komt zowel de angst om te binden als de angst om verlaten te worden met name voort uit de interne (hart)verbinding met jezelf niet durven/willen aangaan. Met wie jij werkelijk bent, je ware kern. Voor veel mensen is zichzelf werkelijk laten zien een vorm van kwetsbaar opstellen. Want als je dat doet, heb je kans dat je verlaten wordt. Dan klopt het plaatje wat jij hebt neergezet in de wereld niet meer. Daarom wringen velen van ons zich in allerlei bochten om maar aan het plaatje van de buitenwereld te (blijven) voldoen en hou je jezelf weg bij je ware kern.

Hoe kun je kwetsbaar zijn als je volledig jezelf bent vanuit je ware kern? Als jij jezelf volledig accepteert en oprecht van jezelf houdt? Is de mening van de ander over jou belangrijker dan jouw eigen mening over jezelf? Wie geloof jij?
En zijn er dan niet een heleboel mensen die een vorm van bindingsangst hebben? In deze relatief oppervlakkige maatschappij, waarin het merendeel van de mensen vanuit het hoofd leeft? Voel jij een hartverbinding met iemand in je omgeving?

Bijna iedereen wordt o.a. gevormd door zijn of haar opvoeding en jeugd. Maar zijn die vormingen nu nog van toepassing? Wordt het niet tijd te leven vanuit wie jij werkelijk bent? Zonder maskers, muren, sociaal-wenselijk gedrag of harnassen?

Ik kan een stukje naast je lopen om weer verbinding te maken met je ware kern.

Warme groet,
Karin

Hoe kort is jouw lontje?

Ben je je bewust van hoe kort of lang jouw lontje is? Ben je snel geïrriteerd of meer relaxed? Hoe je je gedraagt naar de buitenwereld is een reflectie van jouw binnenste. Hoe je met jezelf omgaat, tegen jezelf aankijkt; met deze bril op sta jij in contact met de buitenwereld. Heb je innerlijke rust en ben je bij je ware kern? Maak je je minder druk om dingen, accepteer je situaties zoals ze zijn, zie je de (levens)les die je kunt leren en geef je mensen de ruimte om te reageren of iets uit te leggen? Dan is jouw lontje waarschijnlijk lang.

Of zit je vast in een rol en pas je je daardoor aan? Dat geeft nl frictie en werkt door in je gedrag. Je zet jezelf anders neer dan wie je werkelijk bent. Naar je directe omgeving, maar ook bijvoorbeeld in het verkeer en op je werk. Sta jij in de 'vechtstand' en heb je het idee dat je je moet verdedigen tegen...? Ga jij bij voorbaat al in de aanval in plaats van jezelf en de ander de ruimte te geven? Dan is jouw lontje waarschijnlijk kort.

Wil je meer ontspannen met jezelf, mensen en situaties omgaan? Minder stress ervaren? De eerste stap is bewustwording. Word je bewust van hoe jij reageert in dagelijkse situaties en in de omgang met mensen. Kijk of je een rode draad in je gedrag kunt ontdekken. Als je je er meer bewust van bent, kun je er mee aan de slag. Want na bewustwording komt de actie. Terugkeren naar je ware kern gaat niet vanzelf. Elke stap is er één. Welke actie je onderneemt, is afhankelijk van je doel. Welke rol wil jij loslaten, welke maskers wil jij afzetten? 

Een niet te onderschatten aspect is je excuses doorzien die je tegenhouden om te groeien. Excuses als 'is het nou zo erg, het is wel goed zo, ik heb er geen tijd voor, etc.' Merk ze op, accepteer dat ze er zijn en laat ze dan los.
Om te worden wie je werkelijk bent, kost tijd. Het is lagen afpellen, maskers afzetten en moed tonen. Moed om jezelf recht in de ogen te kijken en naar binnen te keren...


Warme groet,
Karin

Wie ben jij?

Als ik deze vraag stel, krijg ik meestal antwoorden als: ik ben (naam), ik ben (beroep), ik ben leuk/aardig/grappig etc. Deze antwoorden komen vanuit je hoofd, je ego en gaan over je persoonlijkheid. Wat is daar mis mee zou je zeggen? Er is niets mis mee; hiermee doe je het in het dagelijks leven en in de maatschappij. Het is alleen niet wie jij werkelijk bent, van binnen, vanuit je hart. Antwoorden vanuit je hart zijn er niet, anders dan ik Ben. 

Misschien vind je dit zweverig, moeilijk te begrijpen, te snappen of een plek te geven. Dat is in eerste instantie heel logisch. Je hoofd en je denken proberen dit te begrijpen, alleen valt er niets te begrijpen. Dat veroorzaakt de verwarring. Om eenvoudig te Zijn schept verwarring. In onze wereld en maatschappij willen we iemand, een persoon zijn. Met alle daarbij behorende overtuigingen, eigenschappen, macht, status, oordelen, maskers etc. Maar wie ben jij zonder dit alles, zelfs zonder lichaam? Wat blijft er dan van jou over?

Om mij heen zijn steeds meer mensen op zoek naar zichzelf of willen vanuit hun hart leven. Door alle drukte, herrie, moeten en overleven komen vragen boven als: Is dit het nou? Wie ben ik? Waarvoor ben ik hier? Je raakt jezelf kwijt door het dagelijks leven dat je opslokt. De buitenwereld die van alles van je wil. Gezin, werk, vrienden zijn allemaal even belangrijk en kosten tijd. En zo blijft er maar weinig tijd over voor jezelf. De buitenwereld bepaalt wie jij bent, wat jij (moet) doen en met wie. En als je daar in mee gaat, drijf je steeds verder weg van je ware kern.

Gelukkig is er licht aan het eind van de tunnel! Wat je ervoor nodig hebt om verandering in gang te zetten, is: wil, lef, motivatie, moed en doorzettingsvermogen. Want met deze menselijke eigenschappen is het mogelijk om te transformeren vanuit je hoofd naar je hart. En ik kan het weten, want ik heb dit proces zelf doorlopen. Wil je een start maken, dan raad ik je aan hulp te zoeken bij bijvoorbeeld een (spiritueel) coach. Deze kan je in eerste instantie bewuster maken van bijvoorbeeld denkpatronen, gedrag of maskers.

Warme groet,
Karin

Bloggen of toch niet?

Mijn eerste blogsite bleek niet zo'n succes. Nadat ik heel enthousiast mijn eerste blog geschreven had, kon ik niet meer inloggen. Na tig keren proberen met dezelfde inloggevens (ken je die spreuk van die ezel?), heb ik het opgegeven. Hm, een teken dat dit niet voor mij is weggelegd? Of een les in 'niet opgeven'? Ik ga maar uit van dat laatste. Ik heb nu wel een tweede kans om mezelf voor te stellen. Never get a second chance to make the first impression...voor mij wel ;-)

In mijn praktijk voor bewustwording begeleid ik mensen die bewuster in hun eigen leven willen staan. Mensen die zichzelf willen ont-wikkelen. Mensen die uit hun hoofd en in hun hart willen en niet goed weten hoe ze dat kunnen doen. Heb ik dan de wijsheid in pacht? Nee, niet voor hen, wel voor mezelf. Iedereen heeft nl. zijn eigen wijsheid. Iedereen weet diep van binnen wie hij of zij werkelijk is, vanuit het hart. Zonder maskers, opvoeding, sociaal wenselijk gedrag, egotripperij etc.

En ik begeleid mensen om die eigen wijsheid te ont-dekken, aan te spreken en er uiteindelijk naar te leven. Omdat ik zelf dit transformatieproces heb doorlopen, kan ik mijn ervaringen en wijsheid delen en op die manier ondersteunend zijn. Ik werk op basis van oordeelloosheid, gelijkwaardigheid en vertrouwen. Mijn hooggevoeligheid, helderwetend-, helderhorend- en helderziendheid helpen mij om de ander dichter bij hun ware kern te laten komen. En te laten ervaren dat die kern er helemaal mag zijn.

De vraag die ik stel is 'Wie ben jij'? Afhankelijk van het antwoord weet ik of iemand in zijn of haar hoofd of hart zit... Nieuwsgierig naar het antwoord? Deze zal ik geven in mijn volgende blog.

Warme groet,
Karin